Daisy, hoe is het nu met je?
De meest gestelde vraag in de afgelopen tijd. De meest moeilijke vraag: want hoe is het?
Ik huilde meer dan ooit. Ik wandelde kilometers. Ik sprak duizende woorden. Ik voelde me zo verloren. Ik leefde op chocolade. Ik brak uit. Ik voelde me leeg. Ik ging alleen naar feestjes. Ik kon niet eten. Ik danste. Ik werd wakker in een leeg huis. Ik miste enorm. Ik ging voor het eerst alleen een paar dagen weg met de kinderen. Ik schilderde en knapte op. Ik werd niet begrepen. Ik ging alleen een paar dagen weg. Ik werd geknuffeld. Ik huilde me in slaap. Ik staarde voor me uit. Ik woog af. Ik stond stil. Ik gilde het uit. Ik werd woedend. Ik zat alleen op het terras. Ik had tranen van het lachen. Ik maakt van ons huis, mijn huis. Ik zweeg. Ik brandde kaarsjes. Ik ruimde op. Ik werkte fucking hard: voelen tussen hoofd en hart.
Ik voelde me afschuwelijk. Ik voelde alsof ik niet meer kon ademen. Zitten met alles wat ik voelde: das erdoorheen gaan. Vreselijk om te doen maar wel wat ik moest doen. Maar er was ook steun. Ruimte om te vallen, soms wat harder maar ook heel zacht.
Ik brak in duizend stukken en raapte alle stukken zelf op. Ik hield mezelf vast en liet me vasthouden.
Het bracht ruimte, ademruimte. Het bracht liefde.
Voor alles wat er was, voor alles wat er is.
Voor alles wat er gaat komen en voor alles wat nooit meer zal zijn....
Dus hoe gaat het met me? In het midden is het, voor nu, oké. 💛
Beeldmateriaal: zie social media
#hoeishetnuechtmetje #verdriet #scheiding #erdoorheen #scheiden #missen #ernormverdriet
#emoties #strijdtussenhoofdenhart #shebelievedshecouldsoshedid