“ Ik kijk altijd even”
Steeds als ik langs rijd kijk ik nog even naar het huis. Mijn opa en oma woonden aan een drukke, doorgaande weg in Stein.”
Wekelijks kom ik langs het huis van mijn opa en oma. En toch, iedere keer, kijk ik naar het huis waar ze woonden en waar ik zo lang ben gekomen. Ik kan niet langs rijden zonder te kijken.
Ik ruik de geur van “de stal” en van de kokosmatten die mijn oma daar had liggen. Ik zie de oude wastafel staan met hieronder de gordijntjes. Ik verdwaal even in gedachten en ik zit weer aan de keukentafel te wachten op de groentesoep van mijn opa, de filetlapjes van oma, met bloemkool, aardappelen en perziken. Ik hoor de radio op de achtergrond, met Duitse muziek. Als een scene uit een film speelt dit zich in een paar seconden af.
Het lijft slaat heel veel informatie op en brengt je er ook naar toe met hun zintuigen. Mijn zintuigen herinneren me aan een heel fijne periode maar soms kan dit ook te kwetsbaar zijn, te groot of te fragiel. Hier aandacht aan schenken kan ervoor zorgen dat de herinnering dragelijk wordt.
Niet opgelost of gefixt maar mee te dragen in je leven. Misschien wel met een beetje hulp van mij.
Het huis ziet er nu heel anders uit, maar het blijft het huis van opa en oma.
Opgeslagen, in mijn zintuigen, daar zit de herinnering.
En ik? Ik blijf kijken.
#verliesenrouw #betekenisgeven #verliescirkel #landvanrouw #praktijkvoorverliesenrouw #rouwbegeleiding #verliesconsulent #afscheid #zorgen #woordengevenaandatwateris #herinneren #levendeherinneringen #zintuigen #lijfelijkherinneren #helpeninrouw #rauwerouw #traininginrouw #doodnormaal #bespreken #gastdocent #gastlessen
#koesterpraktijkvoorverliesenrouw #koestermoment #koestervraag
#zuidlimburg #elsloo #westelijkemijnstreek #gemeentestein